- علی مغربی باجی (عَ یِ)
ابن محمد بن عبدالرحمان بن خطاب مغربی مصری باجی شافعی، ملقّب به علاءالدین و مکنّی به ابوالحسن. فقیه و اصولی و محدث و منطقی و متکلم و عالم فرایض و ریاضی دان بود. وی در سال 631 هجری قمری متولد شد و در شام علم فقه آموخت، سپس در عهد دولت الملک الظاهر عهده دار قضاء کرک شد و آنگاه به قاهره آمد و ساکن آنجا گشت و تقی الدین سبکی نزد او تلمذ کرد. وی در سال 714 هجری قمری در مصر درگذشت. او راست: 1- التحریر، که خلاصه ای است از المحرر رافعی در فروع فقه شافعی. 2- الرد علی الیهود و النصاری. 3- کشف الحقائق فی المنطق. 4- مختصر علوم الحدیث. 5- مختصر المحرر فی الفروع الشافعیۀ ابوالقاسم عبدالکریم رافعی که قبلاً ذکر شد. 6- مختصر المحصول فخرالدین رازی، در اصول فقه. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 208). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است: طبقات الشافعیۀ اسنوی ص 50. الدررالکامنۀ ابن حجر ج 3ص 101. فوات الوفیات ابن شاکر کتبی ج 2 ص 75. طبقات الشافعیۀ سبکی ج 6 ص 227. کشف الظنون حاجی خلیفه. شذرات الذهب ابن عماد ج 6 ص 34. حسن المحاضرۀ سیوطی ج 1 ص 314. هدیهالعارفین بغدادی ج 1 ص 716. فهرس الخدیویه ج 7 ص 258